Turijn verwelkomt wereldtop van de gastronomie: dit was de persconferentie van The World’s 50 Best Restaurants 2025

Elk jaar wordt in het kader van de evenementen rond de bekendmaking van de nieuwe lijst van The World’s 50 Best Restaurants een persconferentie georganiseerd. Dit jaar vond die persconferentie plaats in OGR Torino en naast de president van de Piedmont regio en de schepen van cultuur van Turijn, zaten ook chef Pichaya ‘Pam’ Soontornyanakij van restaurant Potong en chef Massimiliano Alajmo van restaurant Le Calandre mee op het podium. Dat de keuze op hen viel om bij de persconferentie als sprekers aan te treden is niet toevallig natuurlijk. Chef Pam werd in de aanloop van The World’s 50 Best Restaurants bekroond als beste vrouwelijke chef voor 2025 en haar restaurant Potong kwam als hoogste nieuwkomer de lijst van The World’s 50 Best Restaurants binnen op plaats dertien. Le Calandre staat op plaats eenendertig, maar heeft al jaren een plaats in de lijst en is daarmee een van de belangrijkste vertegenwoordigers van de Italiaanse top gastronomie.

Credits hoofdfoto: © Johan Kafkot

Het evenement werd geopend door moderator Erica Schecter, Director of Public Relations van de organisatie die jaarlijks The World’s 50 Best Restaurants bekend maakt. Zij gaf als eerste het woord aan William Drew, Director of Content van The World’s 50 Best Restaurants, die het belang van zijn organisatie toelichtte voor de gastronomische wereld en benadrukte dat ze vereerd waren voor de allereerste keer in Italië aanwezig te kunnen zijn met de aankondiging van de nieuwe lijst van beste restaurants in de wereld. 

Rosanna Purchia, schepen van cultuur van Turijn

Na William, werd het woord gegeven aan Rosanna Purchia. De in Napels geboren theatervrouw die furore maakte bij de Nuova Compagnia di Canto Popolare, het Piccolo Teatro in Milaan, en eerder ook intendant was bij het San Carlo in Napels en buitengewoon commissaris bij het Teatro Regio in Turijn, is nu als schepen van cultuur van de stad Turijn voornamelijk verantwoordelijk om het culturele karakter van de stad onder de internationale aandacht te brengen. Het aantrekken van een evenement zoals The World’s 50 Best Restaurants is daarbij natuurlijk een belangrijke troef en een perfecte voorbereiding op de ambitie die de stad heeft om in 2033 culturele hoofdstad van Europa te worden. In haar speech riep ze de aanwezigen op haar te steunen bij deze ambitie.

Alberto Cirio, President van de Piedmont regio

Als tweede vertegenwoordiger van de politiek, kwam Alberto Cirio aan het woord. Cirio is een Italiaans politicus die lid geweest is van het Europees Parlement voor Italië als vertegenwoordiger van de centrumrechtse partij Forza Italia. Cirio, die rechten gestudeerd heeft, is vandaag de dag president van de regio Piedmont in Italië. Hij verwelkomde in die hoedanigheid dan ook het aanwezige publiek. “Welkom in Piëmont, welkom in Turijn! Ik ben de president van de regio Piëmont, een regio met 4,5 miljoen inwoners met Turijn als regionale hoofdstad. Turijn was ooit de eerste hoofdstad van Italië. Ons land is ontstaan in Piëmont, het is ontstaan in deze stad, omdat in deze stad de koninklijke familie woonde. We bevinden ons op dit moment in een gebouw waar ooit treinen werden geproduceerd. Turijn was een industriestad en vandaag presenteren we hier het grootste evenement van de wereld van de top gastronomie. Dat zegt veel over de evolutie die de stad en de regio hebben doorgemaakt. Piëmont ligt aan de voet van de Alpen en herbergt de beste gastronomie van Italië.  Je vindt hier de beste kazen. In Piëmont wordt zeventig procent van de rijst geproduceerd die in Italië wordt gemaakt, er is het gebied van de Langhe dat wijn combineert met gastronomie. Voeding is cultuur voor ons en het heeft een sterke connectie met respect. Respect voor de omgeving en respect voor de mensen om ons heen. Wij zijn een regio waarin alle stadia van de landbouwproductie streng gecontroleerd worden om te garanderen dat er geen uitbuiting plaatsvindt. En vanuit dit concept van voedsel als bindmiddel voor cultuur en respect, hebben we ons aangemeld om dit jaar The World’s 50 Best Restaurants te organiseren. Ik hoop dat u deze week echt kunt genieten van de gastvrijheid van onze ambassadeurs. Onze ambassadeurs zijn de wijnen, truffels, kazen en restauranthouders van Piëmonte. Geniet van Piëmonte!”

Chef Pichaya Utharntharm, beter bekend als chef Pam van Restaurant Potong in Bangkok, Thailand

Na het politieke luik, was het tijd om de chefs aan het woord te laten. Als eerste was er chef Pichaya Utharntharm, een vrouwelijke chef van Thaise, Chinese en Australische afkomst die opgroeide in Bangkok. Al vanop jonge leeftijd kreeg Pam meerdere onderscheidingen voor haar culinair talent. Ze studeerde cum laude af aan The Culinary Institute of America en werd bekroond met de eerste prijs in management en culinaire kunsten. Na haar opleiding in de States, ging ze aan de slag bij Restaurant Jean-Georges in New York. Jean- Georges, dat drie Michelin Sterren heeft, serveert een keuken waarin Franse, Amerikaanse en Aziatische invloeden samenkomen. In 2021 opende ze haar eigen restaurant Potong in het hart van Chinatown in Bangkok, in een historisch gebouw dat eigendom is van haar grootouders en dat vroeger een apotheek was. Ze serveert er een innovatieve en progressieve Thais-Chinese keuken, die al heel snel beloond werd met meerdere onderscheidingen. Ze kreeg de Opening of the Year Award van Michelin en werd meteen met een eerste ster bekroond. Ze was eerder al Asia’s Best Female Chef, en kwam met haar restaurant in Asia’s 50 Best Restaurants terecht. En dit jaar is ze The World’s Best Female Chef en komt haar restaurant dus als hoogste binnen in de lijst van The World’s 50 Best Restaurants op plaats dertien.

Moderator Erica Schecter wou graag van Pam horen welk traject ze heeft moeten afleggen in haar leven en carrière om op een dergelijke jonge leeftijd als zoveel te hebben gerealiseerd. “Ik wil jullie hartelijk danken om me uit te nodigen voor deze persconferentie. Ik ben Pam van een restaurant in Bangkok, Thailand. Voordat we beginnen aan mijn persoonlijke reis, wil ik diegene die nog nooit in Thailand zijn geweest, iets vertellen. We zijn een heel klein land in Azië en we zijn nog steeds een ontwikkelingsland. Maar ik weet zeker dat wie er wel geweest is, de rijkdom aan cultuur, warmte en vriendelijkheid van de mensen zal ervaren hebben. Ik ben geboren in het midden van Thailand, in Bangkok. Ik ben opgegroeid in een gezin van vier. Mijn moeder zegde haar baan op toen ze zwanger was van mijn oudere broer. Ze deed huishoudelijke klusjes en kookte voor het gezin. Elke maaltijd: ontbijt, lunch en diner. En automatisch moest ik met haar mee naar de markt en dan weer terug naar de keuken. Dus ik groeide op in een omgeving waar de keuken eerder als woonkamer fungeerde. Ik denk dat dit het moment was, dat de passie voor koken ontstond. Ik voel me verbonden met eten, want eten met het gezin is een heel belangrijk moment. En als er tijdens het eten herinneringen werden gedeeld, werd geluk gedeeld. Ik ging communicatie studeren maar op de leeftijd van zeventien, voelde ik me verloren. Dit was niet wat ik met het leven wilde doen. Dus ik ging naar mijn vader en moeder om te praten over wat ik echt wilde doen. En wat in dat gesprek steeds terugkwam, is dat ik het heerlijk vond om in de keuken te staan. Dat moest mijn toekomst worden. Ik ging naar de Verenigde Staten en begon te studeren aan The Culinary Institute of America. Daarna ging ik verder ervaring opdoen in de keuken van Jean-Georges Vongerichten. Mijn opleiding was dus heel Frans en heel westers. Maar als ik terugkwam in mijn thuisland Thailand, wou ik mijn eigen pad en eigen keuken creëren. Ik denk dat ik in Potong een keuken heb gecreëerd die echt mijn erfgoed vertegenwoordigt. Tegelijkertijd respecteer ik de vaardigheden en de ervaring die ik in het buitenland en overal ter wereld heb opgedaan. Bangkok is een heel hectische stad. En Chinatown is nog veel hectischer. Potong is gelegen in een klein steegje waar je schoenen en tassen kan kopen, in een gebouw van vijf verdiepingen dat slechts vier meter breed en twintig meter diep is. Mensen vragen me waarom ik daar een restaurant geopend heb. Maar mijn voorgeschiedenis zit in dat gebouw. Mijn voorouders hebben dat gebouw gecreëerd. Daar ligt mij erfgoed. Dus besloot ik alles wat mijn man en ik hadden, te investeren en het restaurant van mijn dromen te bouwen. Van zodra de zaak openging, voelde ik terug het gevoel dat ik had als kind. Het geluk om liefde en herinneringen te kunnen delen met lekker eten. Dat gevoel deel ik nu met mijn gasten. Ik ben heel dankbaar dat ik dit kan doen.”

Chef Massimiliano Alajmo, beter bekend als chef Max van Restaurant Le Calandre in Rubano, Italië. 

De familiegeschiedenis van Alajmo gaat terug naar het einde van de tweede wereldoorlog toen de grootvader van Massimiliano, Nonno Vittorio, als kaasboer werkte en op die manier de liefde voor lekker eten doorgaf aan zijn kinderen. In 1981 besloten Vittorio's dochter Rita Chimetto en haar man Erminio Alajmo om Le Calandre te openen. Ondertussen heeft de zaak met hun zoon Massimiliano Alajmo, die sinds 1994 de chef is van de zaak, de culinaire wereldtop bereikt. Toen Le Calandre in 2002 een derde Michelin ster behaalde, was Alajmo op 28-jarige leeftijd de jongste chef ooit die deze belangrijke erkenning kreeg. Moderator Schecter vroeg aan Max wat volgens hem de grootste veranderingen in de gastronomie zijn geweest de afgelopen twee decennia. “Toen ik aan mijn carrière begon en in andere restaurants werkte, waren recepten geheim. We probeerden te ontdekken wat er in een bepaald gerecht zat. Vermoedelijk heeft dat ook mijn motivatie aangewakkerd om beter en beter te worden in dit vak. Vandaag is de situatie helemaal anders. Via onze moderne commucatiemiddelen heb je toegang tot welke informatie ook.  Recepten en video’s van bereidingen zijn overal te vinden en het laat je toe alles tot in detail te analyseren. Maar misschien is er wel een risico dat de ambitie om alles zelf tot in detail te onderzoeken daarmee verloren gaat. Mensen eten een broodje terwijl ze naar de televisie kijken. Technologie heeft op een dwingende manier zijn intrede gedaan. Reservaties worden via internet gemaakt. Mensen kijken vooraf naar video’s van de gerechten die ze gaan eten. Er zijn klanten die elk gerecht dat we serveren fotograferen. Dit soort veranderingen zijn zo sterk dat het twee verschillende scenario’s s creëert. Er zijn mensen die deze tools heel goed weten te gebruiken en er echt de diepte mee in gaan en ze gebruiken als middel om te groeien en om te communiceren. Maar er zijn ook mensen die er op een ongezonde manier mee omgaan. Ik omarm hierbij het idee dat koken moet vermaken en fascineren. We moeten onze kinderen niet een wereld laten zien die draait en die we niet kunnen bijhouden, maar we moeten hen een zintuiglijke ervaring laten beleven. Een van onze belangrijkste onderzoeken in Le Calandre gaat over het betrekken van de gast bij het beleven van zijn eigen zintuiglijke ervaring tijdens een diner. De gast ervaringen laten beleven die bijna emotioneel zijn. Technologie op afstand zetten en door geur, aanraking, smaak en gehoor, intiem ervaringen laten opdoen. Het is niet ongewoon om een gast in ons restaurant te zien huilen. Huilen van geluk door het herontdekken van dit soort gevoel. Er is veel veranderd in de wereld van de top gastronomie. In de jaren negentig ontstonden de eerste conferenties. Er ontstond een gemeenschap van chefs die zaken met elkaar begonnen te delen. Het feit dat je in een keuken in Italië staat, maar dat je kan putten uit de invloeden van andere landen, is buitengewoon. Maar het belangrijkste is om dat te doen met identiteit en met respect.”