Met 200 lege vaten op de Oude Markt voerden de cafébazen dinsdag actie in Leuven. Elk vat staat symbool voor een dag dat de cafés verplicht werden gesloten door de coronamaatregelen. De cafébazen vragen met de symbolische actie meer vooruitzicht op de heropening. "We zijn Unesco werelderfgoed met onze biercultuur, dit kan niet."
De Leuvense Oude Markt, oftewel 'de langste toog' van België, ligt er al een tijdje verlaten bij. Met 200 dagen verplichte sluiting op de teller vonden de leden van vzw Oude Markt dat het tijd was om in actie te komen. Ze rolden 200 lege vaten buiten als symbool voor het aantal verplichte sluitingsdagen.
"Wij hebben tussen de twee lockdowns aangetoond dat we veilig kunnen openblijven. Dus we vragen meer duidelijkheid over wanneer we weer kunnen opstarten. Niet alleen voor ons, ook voor ons personeel en onze klanten. Het caféleven is een sociaal gebeuren, voor veel mensen is het hun dagelijks contact, ze hebben het nodig tegen vereenzaming en verzuring. Het is noodzakelijk voor de samenleving om het caféleven te kunnen hervatten", vertelt Eric De Rop, voorzitter van vzw Oude Markt bij Radio 2.
Unesco werelderfgoed
De cafébazen hopen met hun actie druk te voeren op het Overlegcomité, dat op 26 februari samenkomt over een eventuele versoepeling voor de horeca. "Onze cafés zijn wereldwijd bekend, we staan op de lijst van Unesco werelderfgoed met onze biercultuur, laat dat niet verloren gaan en geef ons perspectief", klinkt het bij de café-uitbaters.
Het caféleven
Voorlopig zijn er nog geen meldingen van faillissementen op de Oude Markt en hopelijk blijft dat zo. In Leuven zou zo'n 39% van de horecazaken in financiële moeilijkheden zitten. "Met de steunmaatregelen van de overheid zijn we een heel eind ver gekomen maar nu hebben we écht perspectief nodig. Het water staat ons aan de lippen, de reserves zijn op", aldus De Rop.
En het zijn niet alleen de cafébazen die snakken naar perspectief, ook het personeel en de klanten voelen zich na verloop van tijd uitzichtloos. Het dagelijks contact tussen de klanten en het personeel is volledig verdwenen. Voor sommige klanten was dit hun enige vorm van sociaal contact. "Het caféleven is een sociaal gebeuren, en dat hebben sommige klanten echt nodig om verzuring en eenzaamheid tegen te gaan."