vlnr Gérald Watelet, Delphine Roberti, Kaj Bosmans, Aad Bosmans
Restaurant Le Corbier is een gekende en historische naam in het Brusselse. In september 2024 heropende het restaurant nadat Arnaud le Grelle en Delphine Roberti de Winghe het overnamen en grondig lieten renoveren met de hulp van de bekende ontwerper en interieurarchitect Gérald Watelet. Het resultaat? Een zaak die niet alleen kleurrijk, gezellig en intiem is, maar waar ook het culinaire aspect geslaagd lijkt. Ze scoorden al onmiddellijk 13/20 en 2 koksmutsen bij Gault&Millau. Recent verkregen ze ook de toelating om een terras toe te voegen. Een absolute meerwaarde bij de steeds talrijkere mooie dagen. Culinaire Ambiance mocht de persvoorstelling bijwonen.
Het vuur brandt verder
In een zijstraatje van de Zavel ligt Le Corbier. Een restaurant met een oude ziel. Het zou geopend zijn ergens in de jaren vijftig, genoemd naar een Frans skistation. Twee broers namen het midden jaren zeventig over en sindsdien kwamen er ook veel beroemdheden over de vloer. In 2024 bliezen Arnaud le Grelle en Delphine Roberti de Winghe de plek nieuw leven in. Geen bruuske omwenteling, maar een liefdevolle restauratie. Ze riepen de hulp in van Gérard Watelet, een man die weet hoe je geschiedenis respecteert. Hij vertelde ons in zijn eigen charmante en charismatische stijl het verhaal van de renovatie. Wat een uitzonderlijke man. De houten balken bleven. De bakstenen muren mochten zuchten zoals ze dat altijd deden. En het haardvuur kreeg opnieuw zijn verdiende hoofdrol. Maar er kwam ook kleur. Fluweel. Tapijt dat de stappen dempt van wie liever onopgemerkt passeert. Witte tafellakens, zilveren bestek en licht dat z’n weg vindt naar elke hoek. Le Corbier vandaag is een plek waar je dineert met het gevoel dat alles even stilstaat. Een vleugje vroeger, een snuifje nu, en vooral, heel veel goesting om te blijven zitten.
Zon op je gezicht, zilver op tafel, klassieke klasse op je bord
En daar komt nu ook een mooi terras met achttien zitplaatsen bij. Een ideale plek om in de hoofdstad in stijl en lekker al fresco te lunchen of te dineren. Het terras sluit naadloos aan op wat binnen al zo vanzelfsprekend voelt, elegantie zonder kapsones. De kleuren van de gevel, jadegroen, zwart en wit, vloeien er naadloos over. Tussen het groen dat gul uit de plantenbakken groeit, staan gevlochten stoelen die je zo in een Parijse bistro zou kunnen plaatsen. Aan tafel dezelfde witte lakens, borden met blauwe lijnen en zilverwerk. Chef Olivier Chanteux vertelde ons over zijn passie voor een seizoenskeuken op niveau maar zonder tierlantijnen, met veel aandacht voor het product en lokale leveranciers en het gebruik van het indrukwekkende open vuur.
Bij Le Corbier eet je zoals het leven bedoeld is, met smaak en zonder haast
We konden genieten van enkele heerlijke gegrilde gamba's en een magnifieke handgesneden tartaar met hun beruchte en delicieuze frietjes. Afsluiten deden we klassiek met een crème brûlée zoals het hoort. Gekaramelliseerd tot net niet te hard, met vanillepuntjes als bewijs van oprechte bedoelingen. Delphine Roberti bleek een ongeëvenaarde gastvrouw, discreet en uiterst charmant. Wat Arnaud en Delphine hier doen, is meer dan een restaurant runnen. Ze dragen een plek. Ze waken over een verleden, geven het heden kleur, en zorgen ervoor dat elk bord, elk glas, elk detail klopt. Deze plek straalt liefde en betrokkenheid uit, een ode aan gastvrijheid, dat voel je en dat proef je. Ga het vooral eens uitproberen. Waarschijnlijk zul je terug willen.
