Zoals bij vele cocktails het geval is, is de werkelijke geschiedenis ervan moeilijk te achterhalen. Wel kunnen we de meest waarschijnlijke verhalen naast elkaar leggen en bekijken welke het meest waarschijnlijk lijken. De eerste theorie is simpel: de martini is een cocktail die vernoemd is naar het gelijknamige Italiaanse vermoutmerk, dat trouwens al sinds 1847 bestaat. Een tweede mogelijkheid is dat de martini is voortgekomen uit de martinez, een cocktail met gin, zoete (rode) vermout, marashino en/of dry curaçao en sinaasappelbitters. Maar ook rond het ontstaan van de martinez is niet iedereen het eens.
Veel historici en inwoners uit de stad Martinez in Californië beweren dat het drankje is uitgevonden tijdens de goudkoorts in het midden van de 19e eeuw. Een goudzoeker zou er naar de plaatselijke bar gegaan zijn om zijn geluk te vieren. Daar vroeg hij om een glas champagne vroeg, maar omdat ze dat niet hadden, maakte de barman een cocktail met wat hij bij de hand had: gin, vermouth, bitters, maraschino-likeur en wat citroen. De Martinez werd razend populair en bracht tal van variaties voort, waaronder de martini.
Hoewel een dry martini tegenwoordig betekent dat er in vergelijking met gin weinig vermout in het drankje zit, was dat niet altijd zo. Vroeger refereerde dry naar de toen nieuwe London dry gin die op de markt kwam. Toen was gin ook heel wat zoeter en moest je expliciet vragen naar een martini met dry gin. Die werd bijgestaan door enkele scheutjes bitters en een olijf of citroenzeste als garnering.
In de dry martini zoals we hem nu kennen, speelt gin de hoofdrol. Deze bestaat uit zes delen gin en slechts één deel vermout. Maak je hem extra dry of bone dry, dan voeg je maar een minieme hoeveelheid vermout toe.
Churchill bestelde zijn martinis doorgaans met een 'buiging in de richting van Frankrijk'. Hij wilde namelijk niet dat er ook maar een druppel van de Franse vermout in zijn cocktail terecht zou komen. "Ik wil de fles vermout vanaf de andere kant van de kamer observeren terwijl ik mijn martini drink", antwoordde Churchill toen een barman hem vroeg hoeveel vermout hij in zijn martini wilde. Een Churchill martini is dan ook gewoonweg een ijskoud glas gin, ook wel een naked martini genoemd.
Een wet martini is er eentje met meer vermout, meestal met een 3:1 gin-droge vermoutverhouding. Vroeger was het zelfs gangbaar om een één op één gin-vermout verhouding te hanteren, iets dat nu als een slopping wet martini wordt beschouwd.
Heb je je martinis graag dirty, dan voeg je daar een scheutje pekel van de pot olijven, waaruit je hoogstwaarschijnlijk je garnering haalt, toe aan je drankje. Hierdoor wordt je martini troebel, vandaar de 'dirty' benaming.
Natuurlijk zijn er tal van andere variaties op de martini, zoals de vesper, gibson en de smoky martini. De gibson is een martini, gegarneerd met enkele zilveruitjes op een spiesje, die een aardse smaak geven aan de gin-vermoutcombo. Een smoky martini is dan weer een martini waarin de vermout vervangen wordt door een kleinere hoeveelheid schotse whisky. Een aanrader voor de whiskyliefhebbers.
Op World Martini Day kan je niet anders dan de perfecte martini klaar te maken. Die maak je volgens de International Bartenders Association met een 6:1 gin-droge vermout verhouding. Neem daarvoor 60ml no.3 Gin, 10 ml droge vermout en een olijf of citroenzeste om het af te maken. Wil je hem dirty, voeg dan een scheutje olijvenpekel aan je mixglas toe.
lees hier de volledige bereiding
James Bond mag dan wel een fantastische geheime agent zijn, op vlak van cocktails heeft hij nog heel wat te leren. Elke bartender zal je namelijk vertellen dat je een martini nóóit schudt. Een shaken martini wordt troebel en zal erg waterig zijn, omdat je door het schudden de verwatering niet goed in de hand hebt. Cocktails waarin enkel alcohol verwerkt zit, kan je dus best gewoon roeren. Bond houdt van een vesper. Die maak je door 90 ml gin, 30 ml vodka en 15 ml vermout te mengen. En daar drink je best niet teveel van.
lees hier de volledige bereiding