Onophoudelijk gaan we voor jou op zoek nieuwe foodtrends en ingrediënten. Vandaag viel ons oog op de onbekende term: abalone. Een schelp met vruchtvlees en parelmoer aan de binnenkant. Hoewel dit te mooi klinkt om op te eten, is abalone met zijn zilte smaak een voltreffer in de keuken. Maar alvorens je aan de bereiding start, vertellen we je graag alles over dit onbekende schelpje.
Hoorde je nog nooit eerder van de term abalone? Wel, dat is niet heel gek, want het schelpdiertje - dat zich al duizenden jaren verspreidt in kustwateren over de hele wereld - wordt namelijk vooral in de Aziatische keuken als delicatesse geserveerd. Aangezien het daar als vast ingrediënt op menu's voorkomt, werd onze aandacht getrokken. Wat maakt abalone zo bijzonder? Waar kunnen we de smaak mee vergelijken? Hoe maak je je het zelf klaar? Allemaal vragen waar wij graag een antwoord op wilden vinden. We gingen op ontdekking en delen onze ervaringen graag met jou.
Wat is het?
Abalone, ook wel zeeoor, oorschelp of venusoor genoemd, behoort tot de familie van eetbare zeeslakken. Meer specifiek bewaart het diertje zijn schat enkele meters diep in het water, op een ondergrond van stenen en rotsen. Zand vindt hij maar niets: de korrels kruipen tussen zijn weefsels en ook plekken met veel licht geven hem algehele stress.
Op de radar
Hoewel dit waarschijnlijk jouw allereerste kennismaking met abalone is, is het geen nieuw ingrediënt. In de jaren ‘20 doken Japanse en Chinese immigranten al naar dit schelpdier en exporteerden ze het naar hun thuisland. Inmiddels is scuba-diving aan banden gelegd en ten strengste verboden. Daarom deden zowel commerciële oogst/kwekerij, als vangst hun intrede. Maar vanwege een tijdrovend kweekproces en een steeds beperktere buit, werd abalone als een ware delicatesse gezien in verschillende keukens zoals die van China, Japan en Korea. En dat heeft natuurlijk zijn prijskaartje!
Klaar om te proeven?
Abalone heeft een overheersende zilte smaak. Maar wanneer je het voor het eerste verorbert, vindt er een opmerkelijke smaakexplosie in de mond plaats. Aangezien zo’n weekdiertje zijn energiereserves opslaat in glycogeen, komt er een subtiel zoetje vrij. Qua textuur - die eerder stevig is - kan je het vergelijken met andere schelpdieren. Denk maar aan oesters, mossels en coquilles.
Zelf aan de slag met abalone
Het vruchtvlees van dit schelpdiertje kan om te beginnen rauw opgegeten. Om te voorkomen dat je moet kauwen op een taai stukje, is het aangeraden om abalone vooraf met een hamer te pletten. De kans op een zachter stukje is groter. Vervolgens is abalone perfect geschikt om te koken, grillen en stomen. En als je écht wil scoren, laat je de schitterende schelp vol parelmoertinten lekker zitten. Een derde populaire methode: dippen ik bloem en bakken in frituurolie. Dit geeft het vlees een unieke smaak en crunchy textuur. Heerlijk voor bij de borrel! In andere keukens wordt het slakje dan weer gekookt in een soep of gebakken met groenten en kruiden.
